Biraz önce Zehra'yı uyutmak için yanına uzandım. Kokusunu içime çekerek ben de biraz uyuklamışım. O kadar iyi geldi ki bu şekerleme... O sırada sanki o anneydi de ben ona muhtaç bebek! Öyle güvende, öyle huzurluydu minik boncuğumun yanı:.)

İnsan her sabah uyandığında " Yaşasın önümde kocaman bir gün var!" diyor. Ama anne olunca bu kocaman gün, günün rutin işleri bile halledilmeden bitiveriyor. Annemle çocukla işlerin bitmediğini, hatta her gün aynı tekrarları yaptığımızı konuşuyorduk. Bana kendi yaşadıklarını anlatınca benim bırakın şikayet etmeye, üflemeye bile hakkım olmadığını anladım. Yanmayan kaloriferler, hergün gelen misafirler, gencecik yaşta evlenmenin verdiği toyluklar ve aslinda destek olmaları gerekirken köstek olan anne babalar. Evet hergün aynı işi yapmak çok sıkıcı olabilir ama insanın başka sıkıntısı yoksa bundan şikayet etmek değil, bu duruma şükretmek gerekir.