Merhaba,
3,5 aylık bebeğimle çiçeği burnunda bir anneyim. Her gün o kadar çok duygu ve olay yaşıyorum ki birileriyle paylaşmak istedim.
Aslında bebek bakımı konusunda tecrübeli olduğumu düşünerek (kuzenlerimden ötürü) bebek sahibi olmanın çok da zor bir şey olmadığını düşünmüştüm hep. Hatta uflayıp puflayan yeni anneleri de hor görmüşlüğüm vardır. Kendi başıma geldiğinde ise halim tam anlamıyla haraptı:) Hem de yanımda 24 saat destek olan annem, babam, eşim ve kayınvalidem olmasına rağmen. Bir dakika bile bebeği bırakamıyor bazen saatlerce bebek kucağımda oturup kalıyordum. Bu durumun becerikli olmakla ilgisinin olmadığını çok kısa zamanda anladım. Annelik özellikle de ilk etapta çok zorluyor insanı. Sonra neler olacağını ise yaşadıkça göreceğiz:)